بعضی از خوانندگان حسام سرا می گویند بیشتر نوشته هایم «انتقادی » است ودرست هم می گویند ، اما انتقاد از که ؟ از خودمان از خودم از رفتارم از فرهنگ نادرستی که در بعضی جاها مانع پیشرفتمان شده است، از فقدان روحیه کارجمعی وتحمل دیگران وخیلی چیزهای دیگر . بر این باورم که این نقاط ضعف را  کسی جز خودمان نمی تواند درمان کند، معتقدم این مشکلات ریشه بیرونی ندارد واز ماست که برماست. دوستی درنظرات نوشته بود که بیشتر انتقاد می کنید وکمتر راهکار ارائه می دهید درست می گوید البته با این توضیح که در دل هر انتقاد ، پیشنهادی نهفته است؛ می گویند اعتراضات را باید به دیده مثبت نگریست زیرا در این صورت انتقاد نوعی پیشنهاد است ونیز آن که ارائه راهکار شاید به مطالعه بیشتر ودرمانگری نیاز داشته باشد واز آنجا که داعیه درمانگری ندارم به دنبال نشان دادن راه درمان هم نیستم . شناخت درد مرحله ای است وتجویز دارو مرحله ای دیگر اما تصور می کنم شناخت درد مهم تر از تجویزدارو باشد زیرا باید نخست بدانیم به چه بلایی دچار شده ایم آنگاه به درمان بپردازیم ،تانظر دوستان خردمند چه باشد ؟